Ruyada Ilhan Irem gormek bir seye denk geliyor mu acaba? Kismet filan mi? Hayir bir de etrafimda adamin muhabbetini acacak kimse de yok ki "Yatmadan once onu konustuk da ondan aklimda kalmis..." diyeyim.

   Sülalenin veletlerinden biri kandilimi kutladı. Aramızda takriben 15 yaÅŸ olmasından dolayı çok yadırganacak bir durum deÄŸil belki ama reca edeceÄŸim, bundan sonra yaÅŸlanıyorum triplerine girdiÄŸimde terslemeyin beni.

   Hala kıyma kavurmayı beceremiyorum ben. Elbette piÅŸiyor, çiÄŸ kalacak deÄŸil ya etler; ama topak topak oluyor, bir türlü ufalanıp kıyma gibi olmuyor iÅŸte. Ä°ÅŸin kötüsü neyi yanlış yaptığımı da bilmiyorum, nasıl düzeltebilirim en ufacık bir fikrim de yok.

   Ãœf. Hayat ne zor yahu.

   Çok deÄŸil bir iki yıl önce, benden birkaç yaÅŸ büyük (ve de kıtalararası hayatta birkaç yıl ileri) bir arkadaşım "Hani yolculuk deyince aklına otogarlar gelir ya insanın, o artık deÄŸiÅŸti, benim aklıma havaalanları geliyor" demiÅŸti de ben ukala diye terslemiÅŸtim. Efendim, hayat bu, tükürdüğünü yalatmakta üstüne yok. Artık ben de yolculuk deyince havaalanlarını düşünür oldum. Eve giderken 10000 km yolu otobüsle gelecek deÄŸilim heralde. Ama yine de bu 'uçaklaÅŸma' trendi canımı sıkıyor. Zengin düşmanı züğürt öğrenci triplerimden biri galiba bu da. (Aman ne züğürttük ya neyse.) Hani 70'lerin Türk filmlerinde Paris'e uçan sosyete kokonaları vardır ya, onlar gibi hissediyorum hala her uçaÄŸa binerken.

   Not: Åžimdi buna yorum olarak "Ay ÅŸekerim tabii bir de olayın çevre boyutu var, acayip karbondioksit salıyor o uçaklar..." demeyi düşüyorsanız demeyin, kesin baÅŸka biri daha vardır aynısını yazacak olan.