Yıllar önce (takriben 3-4 yıl olsa gerek) tez hocasını anlatan bir master öğrencisi görmüştüm. Adamın standartlarına çıkmanın ne kadar zor olduÄŸunu anlattıktan sonra "O kadar çok çalışıyor ki ailesi ile haftada bir gününü filan ancak geçiriyormuÅŸ..." demiÅŸti. Düşünsenize, haftada 6 gün çalışacaksınız; sadece bir tam gününüzde çoluk-çocukla eÄŸleneceksiniz. Breh.

   Sonra, CSI New York'da iÅŸkolik bir amca vardı (ki hala vardır heralde ama benim ilgi alanımdan çıktığı için kendisinin yok olduÄŸunu varsayabiliriz, ne de olsa dünya benim etrafımda dönüyor). Bir gün bir otel odasından kanıt toplarken iÅŸ arkadaşı "Gece uykun kaçınca ne yaparsın?" diye sormuÅŸtu, adam da "Çalışırıııım, baÅŸka ne yapıcam ki..." demiÅŸti de hatun kiÅŸiden "Seni deÄŸil be normal insanları soruyorum, ipucu arıyoruz burda!" diye zılgıtı yemiÅŸti. O zamanlar çok uzak görünmüştü; yani insan gece uykusu kaçınca televizyon izler, bilemedin kitap okur, bilgisayar oynar di mi? Çalışmak da ne?

   Bu noktaya kadar okuduysanız yavaÅŸtan tahmin ediyorsunuzdur ne diyeceÄŸimi: Evet, artık bu iki örnek de hiç de uzak, olmadığım ya da olmayacağım ÅŸeyler gibi görünmüyorlar bana. Ne oldu, nasıl oldu anlamadım ama hakkaten de üniversiteye girdiÄŸim andan itibaren her basamakta daha fazla vaktimi bilgisayar/kitap/kağıt başında öldürür oldum. Ä°yi bir ÅŸey mi, yoksa insaniyetten uzak bir yaratığa mı dönüşüyorum göreceÄŸiz. Kalp için de iyi deÄŸil derler hırs küpü olmak. Hadi bakalım...