sunucu

Bugün, sunucuyu emektar IBM PIII’den geçici olarak gelen bir başka bilgisayara kaydırdım. MySQL yine beni ağlattı sağolsun ama sonunda halledebildim taşınma işini – yine de bir gariplik sezerseniz lütfen bildirin.. Bir de “mail()” komutu epey bir bağırdı, “mesaj gönderemiyorum!” diye, aradım taradım, firewall ayarlarına baktım, bir şey bulamadım (o bilgisayara kurduğum posta sunucusu ((Mercury – R.I.P))da dışarıya atamıyordu, pes etmiştim) neden sonradır ki McAfee’nin 25 portunu kendine vazife bilip kapattığını keşfettim.

Her seferinde sunucu kurarken (ki bu çok sık yaptığım bir şey değil), aynı sorunlarla tekrar tekrar karşılaşıp, yeni baştan çözüyorum (Apache php’yi beğenmez, onu halledersin, MySQL güncellediği tarih formatından dolayı patlar, eski versiyona dönersin tekrar, LDAP desteği bir türlü çalışmaz (gerçi şu anda kullandığım PHP’de varsayılan olarak destekleniyor), o da bitti, php ODBC’yi kullanamaz (bunun da hack’ini buldum internetten: ağ yolunu mapped drive olarak tanıtmak yerine, doğrudan registry’den network adresi yazılacak!)…

Patron’un “Linux’a geç, hiçbir sorunun kalmaz!” mealinde bir yorum yazdığını görür gibiyim. Ama Linux daha da zorluyor beni. Tamam, Pardus geldi, PiSi coşturdu ama yine de kafam patlıyor, anlamıyorum, beceremiyorum. Bir “Program Files” diye bir klasörün olmayışı beni darmadağın ediyor. Hımm.. yine de belki PiSi. Onur Tolga Şehitoğlu’nun çok güzel bir yazısı vardı geçende, özgür yazılımların Windows’a port edilmesinin artılarını ve eksilerini tartarken özgür yazılımların Windows’da mevcudiyetinin insanları Linux’a geçmek konusunda tembelleştirdiğinden dem vuruyordu ki, kesinlikle hem fikirim. Apache’nin, PHP’nin, MySQL’in, hele de VIM’in, hatta OpenSSH’ın olmadığı bir işletim sisteminden arkama bakmadan kaçardım herhalde.. 8)

Vaktiyle siyahlar, RAP dinleyen beyazlar için “suçlu dinleyici” tanımını kullanıyorlardı, ben de onun gibi bir şeyim işte. Bu vesileyle, bütün Linux camiasına sevgilerimi gönderirim, kalbim sizinle!

Gürer’e Hamiş: Gürer Bey, bir gelin hele Ankara’ya da, Pardus’umun masaüstünde sizi hasretle bekleyen bir “Gürer-san.txt” dosyam var, tanışmak istiyorrr.. 8)

An itibarı ile mp3 çalıcımın listesi

AIR – Virgin Suicides
Anthrax – Persistence of Time
Anthrax – Sound Of White Noise
Beethoven – Razumovsky, Archduke, Ghost
Cardigans
Datarock – Datarock
Dido
Dido – No Angel
Disturbed – The Sickness
Doors
Frou Frou – Details
Green Day – Dookie
Hedwig and the Angry Inch OST
Imogen Heap – I Megaphone
Imogen Heap – Speak For Yourself
Joy Division – Permanent
L7 – Beauty Princess – Triple platinum
L7 – Hungry For Stink
Nine Inch Nails – Broken
Nine Inch Nails – The Downward Spiral
Nirvana
Smiths
Suicidal Tendcies
Suicidal Tendencies – The art of rebellion
The Crow Soundtrack
The Police
Therapy – Troublegum
Tindersticks – 2nd Album
Tom Waits – Heart of Saturday Night
Tori Amos
Tori Amos – Tales of a Librarian
Vega – [Tamam] Sustum!
Vega – Hafif Muzik
Vega – Tatlı Sert
Velvet Underground
Wire – Pink Flag

Delerium Featuring Sarah Mclachlan – Silence.mp3


Sadece addan ibaret olanlar, şahsım tarafından yapılmış toplamalardır, okuyucunuzun ayarı ile oynamayınız!

Listeyi neden yayınladığıma gelince: Son günlerde hayranlarımdan o kadar çok bu yönde soru aldım ki (minibüste, otobüste, serviste), sizleri mahrum bırakmak istemedim (yalan, yok öyle bir şey, egoma yenik düştüm 8P)

Çiğdem & Mustafa ve ah mazi!

Mustafa Öztürk - the man!Biraz geç oldu ama güç olmasından iyidir: Geçtiğimiz hafta, 10 yıllık bir aradan sonra Mustafa ile buluştuk. Lise sonda, dersanede(Fen Bilimleri Eğitim Merkezi) tanışmıştık. Ben Mustafa ile yan yana otururdum, arka sırada da Cengiz ve Bora otururdu. Tanışıklığımız FRP sayesinde olmuştu (sene 1993/94! breh breh breh!). Mustafa’nın Amerika’dan getirdiği Dragonlance kitlerini oynamak üzere hemen her haftasonu hemen her zaman onların evde toplanırdık. Mustafa ile ablası Zarife DM’lerimiz olurdu, Ben, Bera, Görkem, Alex, Cengobique oradan oraya o dancın senin bu dancın benim dolaşır dururduk. Sabahtan dersaneye gelir, şöyle bir bakınır, eyvallah deyip Ortaköy’e yürür, daha açılmamış Flatline’a gelirdik. Hakikaten çok dolu yaşamışız. Mustafa ile o günleri yâd ettik, bonus olarak da benim ancak o söyleyince hatırladığım anılar geldi. Death konserine üzerindeki Levi’s sweatshirt’le giden bir adet Sururi, kız arkadaşıyla buluşmaya giden Cengobique’i Beyoğlu’nda amansız takiplerimiz..

Çiçek Pasajı, 1994 (düşük bir ihtimalle 93 de olabilir). Mustafa ile benden başka, Zarife ile, (sanırım) Orkun Peşinci.

2006 bitti gitti.

2006 ömrümden gelip geçti, muhasebesini yapamadım ama şöyle bir durup düşünürsek: