Bir bölümü içerisinde tekmil, cinayetten başlayıp katilin kim olduğunun bulunduğu (‘whodunit’) dedektif/polisiye dizilerini severiz biz. Gizem iyiyse, bir sezona yayılanlarını da seyrederiz. Ah bir de cosy olursa tabii, tadından yenmez (“yeter-şart”: yerde kanlar içerisinde ceset yatarken karakterlerden birinin hamburger/sandviç bir şeyler yer durumdayken inceleme yapması). Eskilerden Castle/Psych, son yıllardan Bad Monkey, Only Murders In The Building, daha da yenilerden Death Valley ile High Potential... Only Murders in the Building’de başta Selena Gomez “genç” idi, 3. sezonda artık o da kaderini kabul etti ama yine de Steve Martin ve Martin Short’un yaşlılığı dizinin katarlarından (bu noktada aklıma geldikçe beni kopartan bir detay: mevcut 5. sezondaki yaşlılar tanışma sitesinin adı: “Last Gasp”).
Calendar Girls (2002) — Bunlar iyi günlerimizmiş meğerse!… 8))
Üsttekini beğenenler bunu da beğendi??? Helen Mirren & Celia Imre yine gene hep yan yana! Thursday Murder Club (2025)Okumaya devam et “Yaşlılar ve Turtalar”
Hollandaca’da “gezellig” (hezellihk gibi okunuyor) diye, oldukça tipik, Hollanda spesifik bir kelime (çokça sıfat) var, birbirine benzeyen pek çok anlama geliyor haliyle, öyle tipik olunca; kolay kolay da başka dile çevrilmiyor ama keyifli, konforlu, rahat, sakin bir şey düşünün, işte gezellig o.
Woody Allen’ın, sonuna kadar Allen-esque bir lafı vardır:
I don’t want to achieve immortality through my work; I want to achieve immortality through not dying. I don’t want to live on in the hearts of my countrymen; I want to live on in my apartment.
Woody Allen
Ben de vaktiyle şöyle bir şey düşünürdüm:
Kafka’ya, Oğuz Atay’a seçme fırsatı verilseydi, -bence- hiç düşünmeden kabul ederlerdi sakin, mutlu bir yaşamı
(bu sözü(mü) daha önce yazmış mıyım diye blog’u aratınca, üstüne aynı girişte ilgili Woody alıntısını da yapmış olduğumu gördüm, tekrar, tekrar, ne gam, ne keder!…)
Bunu yapmayı başarmış olanların başında bence Alanis Morissette gelir: kendisi mutlu bir yaşama kavuşunca, eserlerinin kalitesi düşmüştür kanımca ama ne gam, ne keder, mutlu olsun o yeter ki!
Alanis’in “Head over feet”i (ve hele de videosu!) beni her zaman güzelleştiren, güzel bir yere taşıyan bir şarkıdır, koyalım buraya da şu halde, belki size de güzel duygular getirir:
Gerçekten de, ne de güzel, içten, saf bir kliptir o, mahçup, çekingen, mutlu, samimi…
Vaktiyle (bunu da daha önce yazmışım yani, güneşin altında yeni hiç mi bir şey yok yahu?), dizilerdeki karakterleri canlandıran aktörlerin kariyerlerinin dizide bahsedilmesi üzerine ahkamlar kesmiş, örnekler vermiştim (bkz. ece’nin babası dizileri fazla ciddiye alıyor.. (3 Haziran 2011)). Scrubs ve sonrası Cougar Town bu işlerin piri (Cougar Town’daki Scrubs reunion’ını mı istersiniz, yoksa Community’nin Abed’inin Cougar Town’daki figüranlığını mı, daha neler neler! (neler?) Geçen gün şunu keşfettim (aka iki Alanis klibi + Cougar Town end credits):
