An itibarı ile mp3 çalıcımın listesi

AIR – Virgin Suicides
Anthrax – Persistence of Time
Anthrax – Sound Of White Noise
Beethoven – Razumovsky, Archduke, Ghost
Cardigans
Datarock – Datarock
Dido
Dido – No Angel
Disturbed – The Sickness
Doors
Frou Frou – Details
Green Day – Dookie
Hedwig and the Angry Inch OST
Imogen Heap – I Megaphone
Imogen Heap – Speak For Yourself
Joy Division – Permanent
L7 – Beauty Princess – Triple platinum
L7 – Hungry For Stink
Nine Inch Nails – Broken
Nine Inch Nails – The Downward Spiral
Nirvana
Smiths
Suicidal Tendcies
Suicidal Tendencies – The art of rebellion
The Crow Soundtrack
The Police
Therapy – Troublegum
Tindersticks – 2nd Album
Tom Waits – Heart of Saturday Night
Tori Amos
Tori Amos – Tales of a Librarian
Vega – [Tamam] Sustum!
Vega – Hafif Muzik
Vega – Tatlı Sert
Velvet Underground
Wire – Pink Flag

Delerium Featuring Sarah Mclachlan – Silence.mp3


Sadece addan ibaret olanlar, şahsım tarafından yapılmış toplamalardır, okuyucunuzun ayarı ile oynamayınız!

Listeyi neden yayınladığıma gelince: Son günlerde hayranlarımdan o kadar çok bu yönde soru aldım ki (minibüste, otobüste, serviste), sizleri mahrum bırakmak istemedim (yalan, yok öyle bir şey, egoma yenik düştüm 8P)

Çiğdem & Mustafa ve ah mazi!

Mustafa Öztürk - the man!Biraz geç oldu ama güç olmasından iyidir: Geçtiğimiz hafta, 10 yıllık bir aradan sonra Mustafa ile buluştuk. Lise sonda, dersanede(Fen Bilimleri Eğitim Merkezi) tanışmıştık. Ben Mustafa ile yan yana otururdum, arka sırada da Cengiz ve Bora otururdu. Tanışıklığımız FRP sayesinde olmuştu (sene 1993/94! breh breh breh!). Mustafa’nın Amerika’dan getirdiği Dragonlance kitlerini oynamak üzere hemen her haftasonu hemen her zaman onların evde toplanırdık. Mustafa ile ablası Zarife DM’lerimiz olurdu, Ben, Bera, Görkem, Alex, Cengobique oradan oraya o dancın senin bu dancın benim dolaşır dururduk. Sabahtan dersaneye gelir, şöyle bir bakınır, eyvallah deyip Ortaköy’e yürür, daha açılmamış Flatline’a gelirdik. Hakikaten çok dolu yaşamışız. Mustafa ile o günleri yâd ettik, bonus olarak da benim ancak o söyleyince hatırladığım anılar geldi. Death konserine üzerindeki Levi’s sweatshirt’le giden bir adet Sururi, kız arkadaşıyla buluşmaya giden Cengobique’i Beyoğlu’nda amansız takiplerimiz..

Çiçek Pasajı, 1994 (düşük bir ihtimalle 93 de olabilir). Mustafa ile benden başka, Zarife ile, (sanırım) Orkun Peşinci.

2006 bitti gitti.

2006 ömrümden gelip geçti, muhasebesini yapamadım ama şöyle bir durup düşünürsek:

Barış and me…

(Şaka, şaka, başlığa bakıp da, gene İngilizce yazacağımı sanmayın! 8)

Beni şahsen tanıyanlardansanız eğer, çok büyük ihtimalle Barış’la da tanışıyorsunuzdur. Barış, “Emre’nin Bengü’den ve Ece’den bile daha çok görüştüğü kişi kim?” sorusunun cevabı olup, 4 senede kopmaz bir dostluğu vücuda getirdiğimiz bir kişi. Eğer IT Crowd seyredenlerdenseniz ve Barış’la beni Roy ve Moss’a benzetirseniz, çok da yanılmış olmazsınız. Hesapta bölümün bilgisayar koordinatörü ben olsam da, iş donanım veya linüks olduğunda ve daha pek çok konuda ya muhatabımı doğrudan Barış’a havale ederim ya da, bir nevi Barış programının arayüzlüğünü yaparım. 8)

Son derece kafa, hayli kültürel-entellektüel, tanıdığım en usta şöför (sanırım bir tek onun kullandığı arabada olunca yol boyunca kol bilmemnesine yapışmıyorum), konusunda fizik dediğimiz şu alemde 10 kaplan gücünde, güleryüzlü ve candan ve içten ve İtalyanca bilen bu arkadaşımla 3 gündür ayrı düştük (15 günlüğüne İtalya’ya gitti) ve daha şimdiden yokluğunu çekiyorum.

Efe, Barış ve ben yıllarca Voltran’ı oluşturduysak da, Efe şimdi uzakta, ben de seneye buralarda olmayacağım ama belki gün gelir, abidik gubidik bir üniversitenin fizik ya da dizi tarihi benzeri bir adı olan bir bölümünde yine buluşuruz, gene coşarız.

Barış and Me, Summer 2006, photo by the Yazgans.

Öyle bir yazmışım ki, NilKaraibrahimgil (bibigil) şarkısının sözlerini okuyor gibi hissettim kendimi. 8)