Kültür / Sanat – Sayfa 26 – Karalamalar / Emre Sururi

before sunrise, before sunset, spring summer winter fall..

Julie Delpy’nin çıkış albümünü dinlemekteyim, biraz bayık bir şarkı olan “something a bit vague” çalmalarda. bundan evvel de, before sunrise & before sunset’in ortak soundtrack’ini dinlemiştim bir güzel. sahi, ne güzel filmlerdir onlar! ethan hawke, tip olarak o filmlerde ne kadar da bera’ya benzer ve julie delpy ne kadar güzeldir (ikinci filmdeki aids’li halini pek karıştırmazsak). richard linklater inşallah bir 10 sene daha yaşar da before the kuşluk vakti vesaire bir film daha çeker, zira waking life’taki sekans yetmedi kardeşim! fransız kadınları bir başka oluyor desem, ingilizler alınacak (“seni bir kere öpsem ikinin hatrı kalır..” – Cemal Süreya 8) ama onların yeri apayrı.. 8)

Je T’aime Tant
by Julie Delpy

Tu me suis tu me souris dans la nuit tu me seduis
Je sais que tu sais que je ne sais plus qui je suis
Je t’aime tant je t’aime tant pourtant
Comme le temps qui passe et ment j’attends
Toujours perdante tu me tourmentes
Et tes desirs me prirent pour me detruire
Je prends un certain plaisr a souffrir
A me punir a me repentir
Toujours soumise tu me meprises tu me rejettes tu me maltraites
Douleur et desir sont synonymes de mon plaisir
Je m’abandonne aux hommes sans souci ni tourment
Je me suis perdue sans retenue pour un jeune homme
Un peu hors de la norme
Tu me cherches tu me guettes tu me tiens et je me sens bien
Tu me prends si lentement je desapprends
Puis tu me rends mon tourment
Je serai ce qui te plait la lumiere sur ta peau
Celle qui t’attend a la porte
Et celle qui peu importe je serai ce que tu veux
La sueur sur ton front la brise dans tes cheveux
Ou celle qui te brisera le cou
Je te souris je te nuis je t’aime
Je te detruis je te tiens et tu viens
Tout est bien qui finit bien
Tu sais que je sais que tu ne sais plus qui tu es
Depuis que tu t’adonnes a nos petits jeux hors de la norme
Je te plais tu me plais
You please me, i please you
Nous sommes les amants du tourment
La nuit nous tuons l’ennui l’amour toujours nous suit
L’amour toujours nous fuit, l’amour toujours nous detruit
Comme la pluie et l’oubli comme des cris dans la nuit
Je t’aime tant je t’aime tant pourtant.

her ne demekse.. canım yine çekti, bir daha çalayım (Sam..)

Julie Delpy & Ethan Hawke - Before Sunrise

Jim Jarmusch

Cumartesi günkü Radikal gazetesinde, Fatih Özgüven, köşesinde Jim Jarmusch‘a olan sevgisinden ve Michael Haneke’ye olan nefretinden dem vurunca, “ne kadar da çok ortak yönümüz var!” diye kendi kendime mırıldanmadan edemedim. Bilenler bilir (ve ne şanssız insanlardır ki onlar!), Haneke’yi anlatmaya gerek yok, biz sevgili Jim Jarmusch’la ilgilenelim..

Jim Jarmusch’la, 1995 yılının İstanbul Film Festivali’nde tanıştım. O sene, muhteşem bir kararla, Jarmusch’un bütün filmlerini göstermişlerdi. Ben de, bu sayede Stranger than Paradise‘tan Dead Man‘e, Coffee and Cigarettes‘in o zamana değin çekilen üç filmi dahil bütün külliyatını izleme fırsatı bulmuştum (hatta Night on Earth‘ü gece sineması bölümünde bir başka hastası olduğum yönetmen Kar Wai Wong‘un Chungking Express‘iyle birlikte seyretmiştik (ben, bera, hakan). Bugün gazetede okuduğuma göre, bu seneki film+/Güz Şenliği‘nde Jarmusch’un 7 filmine yer vereceklermiş.. Kaçırılmamalı derim.

Kendi adıma, ilerleyen seneler boyunca, Jarmusch’un ‘Down by the Law’u hariç, diğer filmlerini tekrar tekrar seyrettiğimden, büyük bir ihtimalle gitmeyeceğim. Down by the Law’daki Tom Waits performansı, benim gibi bir Tom Waits hayranını bile çileden çıkaracak kadar kötüyken, John Lurie ve Roberto Benigni epey iyiydi. John Lurie (of the Lounge Lizards), zaten ‘Stranger Than Paradise’da da döktürüyordu, o filmdeki kankası Richard Edson’ın Sonic Youth’un ilk bateristi olması da ayrı bir detay – gerçi Eva rolündeki Eszter Balint’in de müzisyen olması, olayda bir kast aranmasına yeter de artar bile sanırım.. (Bu arada, evet, en sevdiğim Jarmusch filmi Stranger Than Paradise, nereden anladınız.. 8)

Jim Jarmusch’u sevip de, üstadı Wim Wenders’dan haz etmeyişim sanırım Woody Allen’ı sevip de, Ingmar Bergman’a dayanamamla aynı şey..

las meninas / velazquez / picasso

picasso’nun, velazquez’in meninas‘ını tekrar üretimi olmasa, büyük ihtimalle meninas’ın önemi hakkında bilgim olmayacaktı. hala da tam anlamış değilim. hatta bir sanal röprodüksiyonunu bile buldum! (sanal olarak çözümlemesi için “Is Velazquez’ Las Meninas a Virtual Room?” başlıklı makaleye, doğrudan bilgisayarla yorumlama projesi için de “virtual velàzquez” sayfasına bakılabilir).