Kategori: Sabun Köpüğü / TV Kafa

Az evvel çoktandır merak ettiğim, arkadaşlardan da epey övgüsünü aldığım “Stargate – SG-1″in ilk (pilot) bölümünü izledim. Herhalde, diyorum, beklentilerimi yüksek tuttuğumdandır, konu çok dandirik geldi. Halflife2’yi onca bekleyip, olayın hoş kızın babası profesörü kurtarmak olduğunu çakmak gibi bir şey. Yok birinin karısı, birinin manevi evladı, kazma düşmanlar… Aynı hayalkırıklığı sonraki bölümlerini severek izlesem de, ilk bölümüyle beni afakanlara boğan ST-TNG (sıtartirekdınekstcenereyşın okunur)’nin ilk bölümünde de ziyarete gelmişti. Ah, ah ah! ya Farscape’in pilot bölümüne ne demeli! Atmosfer! “Sen benim kardeşimi vurdun düşürdün!” geyiği poffidi poffidi. Geçen gün Gürer-san bizdeyken Blake’in Yedilisi‘ni andık, kulakları çınlasın (Çelik) Blake’in.

Demek ki bir BK dizisi çekilecekse dikkat edilmesi gereken noktalar:
1. Kahramanlardan birisinin bacısı, dadısı bir şeyi kaçırılacak (Bkz. Drawn Together’da Xavier’in ilk bölümlerdeki performansı) / Ya da kahramanlardan biri kötü adamların birinin tavuğuna kışt diyecek.

2. Kesinlikle mantıklı bir senaryo olmayacak, dahası gidilen yere tüp ya da damacanalarla litre litre okşişien götürülecek.

3. Mutlaka hoş bir hatun olacak.

4. Potansiyel kitleniz geekler olduğunda mutlaka hoş bir hatun kişi olacak (en az), bölümlerden birinde ya bir hareme, ya da kadınlardan mürekkep gezegene düşülecek.

Neyse. SG-1’de hoşuma giden zekice göndermeler oldu (tabii bu konuda tam bir başyapıt olan Farscape’e şapkamızı çıkartmak boynumuzun borcudur – daha fazla bilgi için bkz. gitmeniz gereken yer: http://www.crichtonisms.com/crichtonisms.shtml). Ama önce şu bayanın (Amanda Tapping imiş adı) cümle içinde McGyver’ı geçirmesi, ardından da McGyver’ın StarGate’i öte taraftan açmak için bir kutu selpak mendilin yeterli olacağını söylemesi hakikaten ince işti. 8)

Bu bloguma burada son verirken fişek patron Babylon 5 izlesin diye çığırmayı kendime borç bilirim, bildim.

Mazhar-Fuat-Özkan’a MFÖ değil de, Mazhar-Fuat-Özkan diyenlerdenimdir (başlığın ben de farkındayım). M.V.A.B.‘ı çok çok beğenmiştim (yine de en sevdiğim albümleri tabii ki Ele Güne Karşı‘dır). Yeni albümleri AGU‘nun çıktığını duyunca sevinerek gidip aldım ve evet, albüm Mazhar-Fuat-Özkan albümü değil de, MFÖ albümü olmuş. Ya, neden ille de albüm çıkarmak zorunda hissetmişler ki kendilerini? Biraz daha sabretseler, Aysel Gürel’den şarkı almasalar daha iyi olmaz mıydı?

Haftasonuna doğru asıl sürpriz gazetede Nil Karaibrahimgil’in yeni albümünün çıktığını okumamla gerçekleşti. Her gün, düzenli bir şekilde dükkanları dolaşıp albümün gelip gelmediğini sordum, nihayet cuma günü Migros’taki D&R’da albüme kavuştum. Başta Bu mudur olmak üzere, albümdeki şarkılar çok çok iyi. Öyle uyumlu bir albüm olmuş ki, tek başına dinlediğimde pek de beğenmediğim Organize İşler bile epey güzel geliyor kulağa. Starbucks’la birlikte Nil Karaibrahimgil sevgim, yegane tikiliklerim bildiğim kadarıyla. Seviyorum ulan! 8)

Gelelim House‘a. Scrubs, ailecek hastası olduğumuz dizilerin başında gelir. Oradaki Dr. Cox’ı alın, ciddi yapın ama bütün ukalalığını üzerinde bırakın, bir de bacağını sakatlayın, oldu size House, M.D.. Doruk’un tavsiyesiyle almıştım, dün ilk bölümünü seyrettim, zaten Bryan Singer çekmiş, adam çok kişili yönetim uzmanı dengeleme filan süper, bize de beğenmek kaldı haliyle.