Genel / Hayat-Memat – Sayfa 66 – Karalamalar / Emre Sururi

must be dreaming..

Ey Sevgili Kari! Hiçbir nedeni olmaksızın, geçen isimleri kalınlaştırdım, çok sade, sade suya tirit görünüyordu, ondan mıdır acaba bu beyhude çabam, bilmem, bilemem.. resim bile koymuş idim halbuki! [Örnek için bkz: “(Yukardaki fotoğrafın yapılan gerçek iş ile çok fazla ilgisi yok, sadece bu gün gözüme çarpan hoş bir enstantane idi, kendisi bir türlü anlam veremediğim “yazılarımızda görsel materyal olsun ki okunurluğu artsın” konseptine binaen eklenmiştir. Herneyse.)” diyen MEren]

Bu günlerde fena halde Frou Frou‘ya takılmış durumdayım. 2002 tarihli -zaten tek bir albümleri var- Details albümü şu sıralar Cardigans’ın hükmünü kırıp, listebaşına yerleşmiş durumda. Imogen Heap‘i, dolayısıyla da Frou Frou’yu tanımam, Nokia’nın L’amour koleksiyonunun reklamında kullanılan o güzel şarkının kaynağını merakımla başladı. Bariz İskandinavyen(?) olan bu şarkı kimindir, neyin nesidir diye araştırırken (bu arada, bana kalırsa Sigur Ros ama bunun sebebi İzlanda’dan bir tek Sigur Ros’u bilmem (Björk müstesna) bir de Frankafon bir DJSayem’den de bahsediliyor) birileri şarkının Imogen Heap tarzına benzediğini yazmıştı, benim de merakımı celp etti. Sonuç – Imogen Heap’in solo olarak yaptığı iki albüm var: 1998 tarihli I Megaphone ve 2005 tarihli Speak For Yourself. Bu albümlerden ilki fena halde Tori Amos kokmakta, Details’den başımı kaldırıp, ikinci albümünü hakkıyla dinleyemedim açıkçası. On the other hand, 2002 yılında Imogen Heap ile Guy Sigsworth‘ün ortak projeleri olarak Frou Frou adıyla bir grup kurulur ve tek bir albüm çıkar: Details. Sonrasında grup mrup kalmaz. Hatta şimdi sitelerine baktım da, “biraz geç kalmadın mı ey sevgili dinleyici!” mealinde bir şeyler yazılmış. Ayrıca Garden State‘in soundtrack’inde de Let Go‘yu kullanmışlar, fark etmemiştim ama yakışır doğrusu!

Böyle bir şeyler işte. Imogen Heap’de biraz Fanny Ardant havası var (hazır Fanny Ardant demişken, burada bir ahh! molası verelim izninizle: Ahhhh! Ahhh! Hele ki Truffaut’dan Vivement Dimenche!). Tatlıya benzer bir hanımkızımız. Tabii ki bilinemez ama sanki Zeynep, Betül ve Bera dinleseler çok beğenirler gibi geliyor. Frou Frou’dan Hande’ye bahsederken Dido‘nun daha genç ve enerjetik hali olarak bir tanımlamada bulunmuş idim — more or less.

Gelelim “kültür” işlerimize! Geçen hafta sinema açısından çoktandır olmadığımız kadar aktif idik Bengü hanımla. Şöyle bir liste koyalım buraya:

Wizard of Oz

Kiss Kiss Bang Bang

Squid and the Whale

Brokeback Mountain

Grizzly Man

Fun with Dick & Jane

Lord of War

Kiss Kiss Bang Bang ve The Squid and the Whale‘e özellikle dikkat! Biraz araştırınca ikisinin de aslında ortak bir noktası olduğu ortaya çıkıyor (İkisi de senarist geçmişe sahip yönetmenlerinin ilk filmi) ama bu o kadar da önemli değil kanımca. Kiss Kiss Bang Bang, Madonna’nın pop müzikte yaptığı şeyi, sinemaya uyguluyor. Biraz entelce bir saptama oldu ama ne yazık ki söylemenin daha güzel bir yolunu bulamadım. Yani, halihazırda mevcut bir janrı, bir adım (ama çok da öte değil) ileri taşıyor. Yönetmen ve senarist Shane Black, halihazırda Cehennem Silahı serilerinin, Geena Davis & Samuel M.F. Jackson dersem büyük ihtimalle hatırlayacağınız Long Kiss Goodbye’ın ve hele ki benim epey sevdiğim Last Boy Scout’ın senaristi. ‘Sert erkekler’ arasında geçen ikili muhabbetlerin mimarlarından, cool olmanın o kadar da önemli olmadığını ve asıl önemli olanın aksiyon kahramanlarının ille de iki boyutlu olmak zorunda olmadıklarını ispatlayan bir insan. Kiss Kiss Bang Bang’ın janrını Neo-Neo-Noir gibi atmasyon bir tamlamayla tanımlayabiliriz sanırım. Pulp Fiction’ın John Travolta’ya ettiğini dilerim bu film de Val Kilmer’a eder, fena halde hak ediyor zira (not: bu, iyi niyetli bir dilektir – her ne kadar beddua formatında yazılmış olsa da).

Gelelim The Squid and the Whale‘e. Öncelikle, az evvel detay tararken baktım ki, bu film Noah Baumbach’ın yönettiği ilk film değilmiş. Wes Anderson‘ın filmlerine ayrıca bir hastalığım vardır. Sinemaya giderken, Noah Baumbach‘ın diğer Wes Anderson filmlerini de yazdığını sanıyordum, zaten filmi izlerken “Sanırım bu izlediğim Royal Tenenbaums‘un gerçek hikayesi” benzerinden düşünceler de geçmedi değil kafamdan. Lakin arkadaş sadece Life Aquatic with Steve Zissou‘yu yazmış. Laura Linney‘nin farkına ilk Love Actually‘de varmış idim, sonra, Truman Show‘u tekrar seyredişlerimden birinde “aaaa!” olmuşluğum vardır. Çok severim kendisini, nedense hep İngiliz olduğunu düşünürüm (5 Şubat 1964, New York, New York, USA) ama değildir, olmamıştır. Film çok güzeldi. Bir Wes Anderson filminde ya da Salinger‘ın bir hikayesinde (Glassgiller olur, diğerleri olur) karşılaşabileceğiniz tiplerdi ve bunun da ötesinde çok tanıdıklardı. Gene sinemaya giderken bildiğim, Noah Baumbach’ın bu filmde otobiyografik takıldığı idi — ben de ipse dixit kendilerini babayla özdeşleştirdim, sonradan öğrendim ki, meğer çocuklardan biriymiş. Neyse, sanırım, boşanmak pek iyi bir şey değil, o yüzden evde denemeyiniz, ama bilemem tabii ki. “Chris in the Morning” gibi diyecek olursak “I don’t know. All’s well that ends well if you ask me fellow listeners as Shakespeare would admit..” (Chris bildiğim kadarı ile böyle bir şey demedi ama bölüm kapanışı için uygun olur diye düşündüm 8). Northern Exposure (Kuzeyde Bir Yer) harika bir dizidir bu arada, vaktiyle kaçırdıysanız, hemen gidip bulun..

Bilenler bilmeyenlere duyursun: Mayıs’ın başı gibi evimize yeni bir daimi sakin (aka Ece) beklediğimizden, evin bir odasını ona ayırdık, bu arada, seneye yurtdışı planlarımız da olduğundan kelli, hazır başladık, devam edelim dedik ve mevcut kitapların %70 civarını ıskartaya çıkarttık, önce evin bir köşesinde yığılı durdular, gelen arkadaşlara teklif ettik, onlar bir kısmını evlat edindiler, sonrasında da bir sahafa haber verdik, kalanların epey büyük bir bölümünü de o topladı, filan.. Bununla ilgili olarak, bir arkadaş bir arkadaşına bahsetmiş, o da bize geldi kitaplara bakmak için. Bakarkenki muhabbetimiz sırasında, bu arkadaşın varoluşçulukla ilgilenmeye başladığını öğrenince, naçizane tavsiyeler (ve böbürlenmelerde) bulundum. İşte, Sartre’ın şu kitabı iyidir, Camus’nun Düşüş’ü kanımca Yabancı’sından daha etkileyicidir, Iris Murdoch bir gün.., eninde sonunda marxism dalgasında Althusser’i bulacaksın, cak cak, cık cık.. Peki ben bunları söylerken, içeride hangi filmi izlemekteydim? Harry Potter ve Ateş Kadehi! Evvvet efendiler! Dahası sizlere film ile kitabı arasındaki farklılıkları da sayabilirim ve dahası 4. kitabın en iyisi olduğunu, 5. kitabın filmine gitmeseniz de olabileceğini, zira Polanski’nin Oliver Twist’inin herhalde daha başarılı olduğundan da bahsedebilirim. Son okuduğum kitap listesini de buraya yazayım da, bundan sonra ortalarda entel havalarda dolaşabilmemin önünü de kesmiş olayım hatta! 8)

Stephen King’in Dark Tower serisi 1-7 (ilk üç kitap tekrar)

Stephen King – Hearts In Atlantis

Stephen King – On Writing

Stephen King – The Stand

J.K. Rowling – Harry Potter and the Half-Blood Prince (hala okumaktayım)

peki bu kitapları aşağılıyor muyum? Hayır! Özellikle de DT serisinin ve Hearts in Atlantis’in beni benden aldığını itiraf etmeliyim. Peki bu benim, halen çevirmek istediğim kitapların başında Robert Michels‘in “On Political Parties” kitabının geldiği gerçeğini değiştiriyor mu? Hayır hayır hayır! E peki nedir öyleyse bana olan? Neden çok istediğim halde, büyük bir hevesle aldığım Michel Butor’un Dereceler’i niye okunmadan durmakta? Neden Roland Barthes’lara veda ettim? Bunun cevabı sanırım artık sadece mutlu sonla biten filmleri tercih etmemle aynı. Sanırım..

Bera Bera Bera

İTÜ’den ODTÜ’ye geldikten sonra, başıma daha evvel gelmemiş bir şey geldi: ODTÜ’de tanışmış olduğum arkadaşlarım, Bera’yla tanıştıklarında, bizim ikiz kadar birbirimize benzediğimizi söylediler.

Bera, bildiğim kadarıyla, benim düzenli olarak görüştüklerim arasında en eski arkadaşım. sene 1993, lise sondayım, dersaneye (Fen Bilimleri Eğitim Dersanesi’ydi galiba, tam adından emin değilim) kaydımı yaptırdım ve akabinde bütün hayatımın gidişini değiştirecek insanlarla tanıştım. Oturma düzenimiz şöyle idi: Benim yanımda Mustafa (Öztürk), arkamızda Bera ve Cengobique (Cengiz Günay). Sonrasında biz dersaneyi çok büyük ölçüde boşverip, Ortaköy’ü, Beşiktaş’taki börekçileri keşfe çıktık. Haftasonları çoğunlukla Mustafalar’da toplanıp FRP partileri çeviriyorduk. Bu FRP partileri sayesinde Mustafa vasıtasıyla Zarife ile, Cengobique vasıtası ile de Alex ve Gökhan’la tanıştık (sonrasında Emir’le de tanışacaktık ama benim Emir’le tanışmamın çok daha ilginç bir hikayesi var – belki bir gün.. 8).

İşte o sene ÖSS, ÖYS vesaireye girdik, Cengo İTÜ Elektronik Bölümü’nü, Bera ile ben de İTÜ Fizik’i kazandık. Sonrasında da dostluğumuz iyice pekişti zaten.

“Nev-i şahsına münhasır” lafının tam da Bera için söylenmesi gerekir. Tanımadan bilemezsiniz, böyle yazınca da olmuyor. Demek ki neymiş: insan en yakınındakileri anlatamazmış. Bera şimdi California’da, CSU’da doktora yapıyor. Yılda genelde iki kere Türkiye’ye geliyor (son geldiğinde görüşemedik). Bir tane Waikiki katologlarından fırlamışa benzer bir pozumuz var, bulursam onu koyarım resim mahiyetinde..

Hayli gelişkin bir resim kabiliyeti ve pek göstermese de devasa bir edebiyat yeteneği vardır. Vaktiyle ortaklaşa bir hikaye yapmıştık: Kadıköy Haldun Taner adında. Dehşet etkileyici şiirleri ve düzyazıları da vardır. Aşağıdakini biraz da fizikle, bilimle vesaire ile ilgili diye alıntıladım. Böyle bir şeyler işte.

* Originally By: Bora Orcal
* Originally To: Timucin Senturk
* Originally Re: Oylesine birilerine…
* Original Date: 19 May 98 21:55:33
* Original Area: Hitnet – Fizik bilimi
* Forwarded by : Blue Wave/DOS v2.20

-=> Quoting Timucin Senturk to Ethem Bilgin #Fikir kisirligindan mi? HAYIR
EB> Aceb hic dusundun mu bu
EB> alan gerekli mi?
TS> Ozur dilerim…Yukaridaki nedene HAYIR demek icin acele ettim
TS> galiba!
TS> … Ne tagline’i yaw …Kim okur ki ?
TS> … Fizigin yalnizligi.

sevgili Timucin, ve tabii sen Ethem, Gokhan sen de dinleyebilirsin yaklas
yaklas, hepinize bu masal…Fizik’le ilgili tabii…

Bir anne kedi vardi, agustos civarinda bu anne kedinin bes tane yavrusu oldu. Hepsi ayri renklerde olan bu kedilerden biri komur karasi, biri kahverengi beyaz siyah alacali bulacali bir renge sahip, biri bembeyaz, biri turuncu, biri de boz tuylere sahipti. Anne kedi, nedendir bilinmez komur karasi olan birinci kediye Matematik, alacali bulacali renge sahip olanina Kimya, bembeyaz olanina Fizik, turuncu renktekine Tip, sonuncusu boz tuylu olanina ise Ekonomi adini vermeyi uygun gordu. Tabii diger anne kediler, yavrularina Pitircik, Yumos, Corek, Yastik, Kilkuyruk gibi isimler koyarlarken, tutmus bir kedinin hem de kotu bir soydan geldigi kendi gri noktali beyaz tuyleriyle az cok cikaralabilinen bir kedinin genel begeni tarzinin disina cikarak boyle isimler koymasini hic yadirgamadi degillerdi. Bundandir ki, Matematik, Kimya, Fizik, Tip ve Ekonomi hep kendi baslarina oynamaya terk edildiler. Zavalli anneleri de bunlar iki aylikken bu fani dunyadan gocuverince hepten yalniz kaldilar. Matematik pek celimsiz bir hayvan oldugundan, oyle ki kaburga kemikleri rahatca sayilabilirdi, bu kisa ancak iki ay surebilen annelerinin bakimindan dogal olarak en fazla nispette faydalanmis, bu nedenle diger kedilerin az cok dusmanligina, dusmanlik degilse de ona karsi duyulan belli belirsiz bir kiskanclik duygusuna neden olmustu. Aslina bakmak gerekirse Fizik de oyle boylu poslu bir kedi sayilmazdi, belki cok tuylu olmasi ve o gunesli son yaz gunlerinde beyaz tuylerinden dolayi aynen sagligi yerinde bir kedi gibi isigi beyaz beyaz yansitip annesinin yasliliktan pek o kadar iyi goremeyen gozlerini istemeden de olsa kandirmis, annesinin de onu sihhatli yalniz bir o kadar da obur bir kedi olarak tanimasina sebebiyet vermisti. Tabii Fizik sadece bir kedi oldugundan dolayisi ile bir insanin muhakeme gucune sahip olmadigindan, annesinin bu davranisini dupeduz adam kayirma olarak kabul etmisti. Kimya zaten annesinin eline bakmayi gozleri acilir acilmaz kesmis, kendine civardan kucuk avlar yakalamaya baslamisti. Ilk baslarda ufak haserattan ibaret olan bu avlar son gunlerinde yuvaya getirdigi koca sicanlara dek varmisti. Tip, yani o guzel turuncu kedi, ilk iki ayda annesinin getirdikleriyle kit kanaat gecinmis, annesi oldukten sonra acinasi bir halde ortada kalivermis, iste Kimya birseyler mi getirdi onlarla, yok o mu olmadi kardesleri gibi coplukten, kaldirimlardan bulabildikleriyle hayatta kalabilmeye ugrasirdi. Ancak cok gecmedi ki annesinin vefatindan yaklasik bir iki ay kadar sonra, tam kis mevsimine girilmek uzereyken parlak renklerine kapilan bir hayvan dostu onu kardeslerinden ayirip Bostanci dolaylarindaki sicak ve rahat evine goturdu. Sonuncu kedi Ekonomi ise, annesinin olumunden bir iki gun kadar sonra acliktan ve turlu turlu baska sebeplerden, en basta da toprak renginde olan tuylerinden dolayi aksam yuvalarinin bulundugu apartmanin bahcesinde uyuklarken geri manevra yapmaya calisan 14 numarali dairenin 17 yasindaki oglunun direksiyondaki tecrubesizliginden ve bu oglanin kazara asfalt yolluktan bahceye cikmasi ve oradaki Ekonomi’nin uzerinden gecivermesiyle sag arka bacaginin sakat kaliverisinden dolayidir ki, cok gecmeden kuvvetten dustu ve bir gun en sonunda takati kalmadigi icin bayiliverince, 27 numarali dairenin 6 yasindaki haylaz kizlari tarafindan olu zannedilip oraciktaki bir cop kutusuna atiliverildi. Kendine geldiginde Kagithane’deki genel coplukte gozlerini acmis ve basina gelmedik birakmayan kaderin garip bir oyunudur ki bu sefer yara bere almadan o koskoca cop kamyonunun icinden tek parca halinde cikabilmisti. Adi Mualla olup, coplerin arasinda kendi ve 8 cocugunun rizkini cikarmaya calisan bir kara kuru kadin onu buluverip, neredeyse mahvina sebeb olacak o esine az rastlanir tarzdan kahverengi tuylerine aldanmis ve para eder umuduyla onu bir hayvan dukkanina goturmustu. Sansa bakin ki hayvan dukkaninda kendisinin cok asil ve esine su siralar ozellikle Turkiye’de az rastlanir dunyada ise soylari neredeyse tukenecek olan X turunden geldigi farkedilmis, kadinin eline uc bes kurus ve eski elbiseler tutusturulup yollandiktan sonradir ki, hemen yurt disindaki bir aliciyla irtibata gecilmis, boylece Ekonomi Amerika’ya bir restorantlar zincirine sahip McCulley adli bir musteriye ozel bir ucakla yollanmisti. Su siralar orada kendi cinsine mensup baska bir X kedisiyle ciftlestirildigini ve civar zengin ailelere dagitilmis seksen doksan civari yavrusuyla mutlu ve soyunun devamindan hic bir endise duymadan rahat rahat yasayip gittigi bilinmektedir.

Ekonomi’nin eksikligi o gece, Matematik grubun biraz disinda kalmak kaydiyla bir araya gelip birbirlerine sarinarak uyumak icin eski yuvalarinda toplanan kedilerin gozunden kacmadi tabii. Iclerinde en mert olani Kimya o sabah, annesinin kendisine emanet biraktigi bu kedileri korumak icin ettirdigi kedi yemininden midir yoksa digerlerinin de gozunden pek kacmayan ve insanlara mensup bir canlinin rahat ensest iliski olarak tanim koyabilecegi gibi Ekonomi’nin ardindan sirf ona olan sevgisinden dolayi mi gittigi bilinmez. Ama o sabah Kimya lazim olabilir diye annesinin biraktigi kahverengi bir tasmayi kedilerde adet oldugu uzere boynuna takarak, yanina da az bir parca kumasi dertop ederek hazirladigi bir cuvala az bir parca toprak, cimen ve kedi cisini alarak yola koyuldu. Bir daha da ondan ne bir haber alinabildi, ne duyuldu ne soruldu.

Kimya’nin bir daha eve geri gelmeyecegini bir kac ay sonra soguk kis mevsimi bastirinca iyice anlayiveren kalan diger iki kedi, Matematik ve Fizik kalakaldilar o dondurucu gunlerin arasinda. Fizik Matematik’i zaten annesi halen hayattayken mevcut olan aile iliskilerinden turlu sevmiyor, elinden geldiginde annesinin tirmik darbelerini ve o gece yemekten mahrum birakisi gibi alisildik cezalarini goze alip ona dusmanca davranmaktan, Matematik’in kuyrugunu isirmaktan, kulagina tirnagini sokup, biyigini dislerinin arasina sikistirdigi gibi tabana kuvvet bahcenin etrafinda donmeye baslamaktan cekinmiyordu, simdi de durum pek degismis sayilmazdi. Aralarindaki nefret zor hayat kosullariyla gunbegun artiyor, dal budak sariyor, birbirlerine adeta bir kedi kopek gibi davranmaya basliyordu. Oyle ki ayni yuvayi paylasmak zorunda kalan bu hala yavru denebilecek iki kedinin cigraslari bazen geceyarisi tum apartman sakinlerini ayaga kaldiriyor, hatta kapici Ismail efendinin ara sira bunlara tekme tokat girismesine neden olup, ancak Ogretmen Sallime Hanim sayesinde ufak tefek siyriklarla da olsa, kim bilir hangi ruyalari gorurken uykusundan uyandirilinca tepesi ativeren bu enli adamin tekmelerinden ve sillelerinden kurtulabiliyorlardi. Cok gecmeden yeni yila birkac gun kala Sallime Hanim kayak tatiline ciktiginda, bunu firsat bilen ama cocuklarinin zirlamalari ile yuregi bir nebze olsun yumusayiveren Ismail efendi bu iki gecimsiz yaratigi kamyonetine attigi gibi bogaz koprusunden gecirip Maslak’ta bir Universiteye ait olan ucsuz bucaksiz araziye biraktiverdi.

Her nasilsa bes yil gectiginde her ikisi de kurtlarin ve sozde muhendis olacak haylaz ogrencilerin varliklarina ragmen hala sagdilar. Baska rakibin olmadigi bu genis araziler uzerinde guvercinleri, kirlangiclari, kanaryalar ve serceleri hatta kargalar ve martilari tuzaga dusurup mideyi indirdiklerinden enlesip boylasmislar, dunun o miniminnacik celimsiz yavru kedileri bugun birer kedi azmanina donuvermislerdi. Tabii bu bes sene zarfinda bu ucsuz bucaksiz topraklar hic degismedi degildi, yeni yeni binalar dikilmis, cogu agac kesilmisti. Buradaki hayatlarinin ikinci yilinin yaz mevsiminden itibaren hemcinslerine nazaran baya akilli ve kurnaz olan bu iki kedi binalardan birinde-hangisi oldugu muhim degil-Kafeci Selim diye o siralar sehirdisindaki koyunden yeni gelmis dolayisi ile kalbi yaban hayati arayan bir genci kedice oyunlar, turlu turlu numaralarla kandirip adami kendilerine bakici sectiler, her aksam kafedeki artiklarla da eskisinden cok daha bol olan gidalarla bir guzel karinlarini doyurmaya basladilar. Iste hayat boyle gecmekteydi, ancak Matematik ve Fizik arasindaki surtusme yerini bir kan davasina birakmis ve Fizik’in kulaklarindan birinin kopmasina kadar gitmisti bu kavgalar. Bundan sonradir ki iki kedi fakultenin ayri koselerine cekildiler ve bir daha da birbirlerini gormemeye, Selim’in elinden ayri saatlerde beslenmeye, korulukta birbiriyle cakismayan zamanlarda avlanmada karar kildilar. Bu boyle bir kac sene daha surdu, artik iki kedi de yaslanmaya baslamis, Fizik’in o guzelim beyaz tuyleri yer yer grilesmis, Matematik’in de bir zamanlar oldukca goz alici olan, bakanin ister istemez elinin bu olaganustu tuylere dokunabilmek icin isten disi hareketlerde bulunmasina neden olan simsiyah tuylerine aklar dusmeye baslamisti. Yasliligin diger alametleri de goz onune alinirsa her iki kedi de dunyadan iyice elini ayagini cekmise benzerdi. Ta ki bir gun disarda olaganin oldukca disinda bir hareketlenme oldugunu farkedene degin. Binanin ayri koselerinden ne olduguna bakmak icin pencereye kosan kediler, binanin bahcesine baya buyuk, bir tiri andirircasina upuzun siyah bir arabanin parketmis oldugunu, gazeteciler ve ust tabakaya mensup insanlardan olusan kalabalik bir toplulugun arabanin etrafini sarmis oldugunu gorduler. Meraklari kabaran Matematik ve Fizik, gunlerini gecirdikleri koselerinden kalkip bahceye ciktilar ve ayaklarin arasindan ne olup ne bittigine bakabilmek icin arabanin yanina yaklastilar. O sirada arabanin kapilari acilmis, ince uzun sarisin iyi giyimli bir bey ve onun guler yuzlu uzerinde beyaz bir entari sarisin esinin, kucaklarinda aynen Kimya’ya benzer alacali bulacali tuylere sahip bir kediyle, kalabaliktan kendilerine yoneltilen sorulari yabanci bir dilde cevapladiklarini gorduler. Kucaktaki kediye biraz daha dikkatle baktiktan sonra, Matematik ve Fizik ayni zamanda farkettiler ki bu Kimya’nin ta kendisiydi, biraz yaslanmisti tabii ama yine de yillar onu pek etkilemise benzemiyordu. Matematik ve Fizik yerlerinde donup kalmis bu sasirtici manzarayi seyrededursunlar cok gecmeden insanlar aralarindaki konusmanin nihayet sonunu getirebildiler ve Kimya’yi o zamana degin arabanin icinde oturan anlasilan sirf kedinin bakimi icin getirlmis genc bir kiza emanet ederek seminer salonuna dogru ilerlemeye basladilar. Ortalik durulunca buyuk arabanin acik duran kapisina yaklasmaya ve iceri bir goz atmaya cesaret edebilen iki kardes kedi Kimya’nin ciddi bir edayla kizin kucaginda kirladigini gorduler. Tam o anda arabanin kapisini kapatmak icin davranan kiz, esikte duran bu piriltili gozlerle kendilerini seyreden iki kediyi farketti ve belki hosuna gider diye bunu Kimya’ya gosterdi. Kimya o sira bunu farkettiyse de pek belli etmedi ve dogrudan Fizik’in bir pence darbesiyle koptugu anlasilan kulagina kaydirdi gozlerini. Ardindan Matematik’e attigi yargilayan bakislari Matematik’in bu halti yedigini anladigini gosterir bir dellildi. Mirlayip kirlayarak, Matematik’e de hirlayarak kizin Matematik’i elleriyle kavrayip uzaga bir yerlere firlatmasini, Fizik’i de iceri aldirmasini ve kapiyi kapatmasini sagladi. Fizik kardesinin bu tutumuna sevindi mi bilinmez ama o sira halinden pek de sikayetci oldugu soylenemezdi, hele kiz arabanin ozel buz dolabindan fok baligindan imal edilmis kedi mamasini onune koyuverince. Fizik’in mamasinin konuldugu kabin uzerine islenmis Nobel Ailesi’nin ozel isaretinin dikkatini cekip cekmedigi, cekse de bunun ne anlama geldigini anlayip anlamadigi bilinmezdi tabii, yalniz fok baligi mamasi epey guzeldi. Disarda kalan ve aynali camlardan icerde ne olup bittigini goremeyen zavalli Matematik bir sure daha oylece durduktan, patileriyle kapiya vurduktan sonra geri donen kalabaliktan biri tarafindan kuvvetli bir tekme darbesiyle uzaklarda biryerlere firlatildi. Sarisin uzun boylu cift, arabanin icine yerlestikten ve bir muddet daha uzayan konusmalarin ardindan motor ve siren seslerinden olusan buyuk bir gurultu esliginde Universte’den ayrildilar. Ortalik durulunca ortaya cikan ve sag bogrunde bir iki kaburga kemigi kirildigindan binbir guclukle ilerleyen Matematik, Fizik’in ortalikta gorunmedigini farketti, herhalde Kimya onun da Fizik’le beraber goturulmesini saglamisti. Bir kedinin bir aile uzerindeki iradesinin boyutlari hakkinda pek dusunmeden surune surune Selim’in yanina giden Matematik, iyi kalpli bu gencin insanustu bakimiyla cok gecmeden eski sagligina kavustu, Fizik’in eksikligi uzerinden buyuk bir yuku kaldirmis ve onu eskisine nazaran oldukca sakin mizacli bir kedi haline sokuvermisti. Fizik’in yurtdisina ciktigi, yalniz orada denildigine gore sarisin aileye bir servet kazandirmis Kimya’dan cok daha az sevgi ve ilgi gormeyi bir turlu cekemedigi ve gun gectikce kendi icine kapandigi rivayet edilir. Kedilerden en basta siginabilecek bir cati bulan Tip’in gayet mutlu bir hayat surdurdugunu kendine koca bir aile kurdugunu duyar gibi oldugumu hatirliyorum. Ekonomi malum bahsetmeye bile degmez, denilir ki orada gecirdigi bir kac yilin ardindan yalanmayi birakmis petrolle yikanir olmustu, ve de insan eti yemeye basladigi. Tabii bunlar ne kadar dogru bilinmez. Boylece bes kedinin kaderlerini baglandigi ve soylarini da cok nesiller boyunca pek bir degisiklik olmadan, cizilen bu yollarda surdurdukleri bir baska iddia edilen husustur, bu boyle biline…

sevgiler.

… ve acikca agir ve acili yeryuzune adadim yuregimi…

-!- Blue Wave/DOS v2.20
! Origin: NeverLand +90(212)542-84xx * SysOp SPook * PC-FL! WHQ * (8:101/180)

Bu da bahsettiğim Waikiki kataloğu pozumuz..

www ya da wicked witch of the west

ta-ta! öncelikle: istanbul’dan dün akşam döndük. bu sefer kimseye haber vermeden gittik (cuma günüydü), cumartesi günü ağabeyimi ‘nişanladık’, pazar günü yıllardan sonra sonunda zeynep ve [[fkk]] ile görüşebildik, ayrıyeten fatmagül’le tanıştık, pazartesi sabahtan da yola çıkıp, dün akşam ankara’ya döndük.

bir sürü şey yazacaktım, hiçbiri aklıma gelmiyor şimdi. mesela başlığın öyle olacağını hatırlıyordum ama niye öyle olduğunu değil. wizard of oz’dan tabii ki de, ne alaka? belki geçen hafta kavuştuğum ayşecik ve cüceler hakkındaydı, kim bilir?..

‘öğrencilerim’

başlıktaki o tırnaklar bilerek konmuştur, yok aslında öyle bir şey. ama bir fahri öğrencilik/hocalık durumu diye bir şey söz konusu ise, o da budur. 2000 yılında İTÜ’den mezun olup, yüksek lisans için ODTÜ’ye geldim, sonrasında asistan olarak alındım ve ertesi sene de ileri fizik grubunun laboratuvarlarına atandım. ODTÜ Fizik Bölümü’nün böyle faydalı bir uygulaması var, fiziğe gerçekten isteyerek ve bilerek gelmiş öğrencileri seçip, onlara daha yoğun bir eğitim veriliyor. Ortalamaları belli bir limitin (3.0/4.0 idi yanlış hatırlamıyorsam) altına düşmediği sürece bu eğitim devam ediyor, bir sakatlık çıkarsa da, öğrenci normal eğitime kaydırılıyor. İşte benim hocalığım, bu öğrencilere laboratuvarlarda deney yaptırmaktı. Acaip kafa çocuklardı, birbirimize kanımız kaynadı, hala da görüşürüz. Geçen sene çoğu mezun oldu, işte Turan’la Murat Koç Üniversitesi’ne gittiler, Özlem İsveç’e, Ziya da New Mexico’ya gitti, Cesim ODTÜ’de kaldı, Sefa Almanya’da (ve evet, hepsi yüksek lisansta şimdi). Serkan, Emre ve Volkan bu sene mezun olacaklar gibi, Egemen ise İstanbul’a gidip menecer oldu. 8)

Bir aksilik olmaz ise, martın 11’inde bizde toplanacağız. Seneler geçip gidiyor.. Hocalık (ki bu kadarı bile) güzel bir şey..

‘Orijinal’ Tayfa: Emre, İsmail Atılgan, Turan, Ziya, Özlem, Serkan,
Egemen, Mustafa, Murat, Volkan, Sefa, Ben / 14 Ocak 2002

Bizim evdeki toplanmaların birinde: Murat, Özlem,
Cesim, Bengü: Volkan, Turan, Serkan, Ziya, Ben / 30 Eylül 2004

başımdaki işler..

Bu aralar (3-4 aydır) temel olarak 3 iş var başımda ve bunları bitirebilirsem daha mutlu, daha iyi bir insan olacağıma canı gönülden inanmalardayım:

1. [[MPI]] kılavuzu. Aralık’da, rektörlüğün toplantısından beridir uğraşıyorum, %90’ı bitti, kendisi bitmedi hala..

2. Moleküler optimizasyon, cenerasyon programı (Molecular optimization, generation software yazayım da anlaşılsın 8P). Bu, benim aynı zamanda tezim ve olası bir Japonya başvurumun assolist parçası. Şimdiye kadar yaptığım çalışmaların derlenip toparlanması olarak özetlenebilir. Nedir bu çalışmalar? Efe’yle kodduğumuz torus üreticisi, benim eklem yapıcım. Optimizasyonu bir türlü beceremiyordum, HyperChem’e mahkum oluyordum, oturup iyice öğreneyim, ben yazayım diyordum ama bir türlü yazamıyordum ki, geçen ay İran’dan bizi ziyarete gelen Dr. Seifollah Jalili’nin tavsiye ettiği TINKER programının tam da işime yarayacak modülleri olduğunu görüp, rahatladım. Bu dönem ve yazın çok kasıp, ders notları şeklinde, hem moleküler dinamik, optimizasyon, üretim, hem de paralel programlamayı şöyle bir güzel harmanlayıp, seneye bir ders açtırabilmeyi çok istiyorum.

3. Bölüm için personel kaydı, gözetmenlik atama, duyuru, vesaire vesaire programı. Bu programı çok severek, Visual C++.NET ve MySQL kullanarak koduyorum. Başta çok küçük bir amacı vardı, giderek genişletiyorum ama artık bitirmem lazım.. 8)

Günün hamişi: Ben bugün rezil oldum. 8) bkz. Mert Emcan. (bakmayınız aslında, benaptalım – bunu ileride bakıp da, “ne olmuştu o gün sahi yahu?” diye kendi kendime sormayayım diye girdim. 8P)