Bu sabah, bir kez daha Amsterdam yollarına düştüm. 10 günden biraz fazla bir zaman önce İspanyol Konsolosluğu’nun vize için benden istediği evrakları toplamış, çevirttirmiş ve onaylattırmış (bu da hani bana hani bana demiş) şekilde çantamda taşıyordum. Evrakları temin etmedeki sıkıntılarımı daha evvelden bu “sayfalarda” dile getirdiğimden şimdi es geçiyorum (size acıdım). Her şeyin tamam görünmesine karşın yine de başvuruyu yaparken sorunlarla karşılaşmaktan korkuyordum: ya şu belgedeki damgayı yetersiz göreceklerdi, ya da başka bir belge daha isteyeceklerdi, bir şeyler bulacaklardı illa ki… Çok şükür korktuğum gibi olmadı, işlemlerim gayet pürüzsüz bir şekilde gerçekleşti, “iki hafta sonra arayın lütfen.” bilgilendirmesiyle, uzunca bir süredir içinde bulunduğum maratonun sonuna geldim gibi görünüyor. Artık bu konuda beklemekten başka bir şey kalmadı sanırım. Yine de, her an telefonum çalacak, konsolosluktan arayıp, son dakikada belgelerde bir eksik/gedik bulduklarını söyleyecekler diye hala ödüm patlıyor.
Dün eşyalarımızı İspanya’ya gönderdim, onu da detaylı olarak yazarım ama o da başlı başına bir macera idi (naciz yazarınız kahvaltısını yapmaktadır ki telefonu çalar, “Emre Bey (Mr. Tasci aslinda), kamyon (bu da tır aslında) şimdi sizin oralara yakın bir yerde boşaltma yapıyor, oradan sonra size gelecek, hazırsınız değil mi?” Halbuki bu garibin bildiği tek şey yüklemenin 9-12 Kasım arasında bir zamanda yapılacağı ve illa ki kendisine birkaç gün önceden haber verileceği idi (cuma günü cep telefonunun telesekreterine mesaj bırakmışlar – cep telefonunun telesekreter özelliği varmış desem?). Ama dediğim gibi, sonra yazarım detaylıca – kazasız belasız gitti eşyalar netice itibarı ile, yetiştirebildik yani. Bakalım biz onların yanına gidebilecek miyiz.. 8)
An itibarı ile uluslar arası ilişkilerim şu şekildedir:
* 1 Kasımda, kontratımla birlikte buradaki oturma iznim bitti. Durumumda bir değişiklik olmaz ise, ülkeyi terk etmek için 1 ay sürem var.
* Iki hafta önce, üniversitedeki pozisyonum, sağolsunlar, kontratımın bittiği tarih olan 1 Kasımdan itibaren “ziyaretçi araştırmacı” olacak şekilde ayarlandı ve dahası oturma iznimin 6 ay daha uzatılması için göçmen bürosuna başvuruda bulunuldu (yalnız, para almayacağım için bu başvurunun onaylanmama riski var)
* İşlemlerde bir aksaklık olmazsa ve her şey yolunda giderse, İspanya vizesi bugünü takiben 2 ile 3 hafta içinde gelirmiş.
Gördüğünüz üzere, hala bir darboğaz durumu mevcut fakat ben yapmam gerekenleri yaptım ve geriye beklemek ve dua etmek kaldı. Ece ile Bengü de yarın Türkiye’den başvurularını yapacaklar, inşallah onlarınki de yolunda gider de bir an önce İspanya’da kavuşuruz..
İşte mevcut durumum işbu girişte anlattığım gibidir. Her şeyin hayırlısı diyelim, her zamanki gibi..
Sevgiler, sevgiler, sevgiler,
Emreler.
