Çarşambadan beri izindeyim. O gün İstanbul’a gidip, Ece’yi aldım, cumartesi günü de ailecek Hülya Teyze’nin Ilıca’daki yazlığına geldik. Geçen sene, yine bu zamanlar Efelerle görüşmek üzere gelmiştik, Hülya Teyze de sağolsun, kapılarını bize açmıştı, çok güzel vakit geçirince, bu sene de ziyarete geldik (Efeler de yarın geliyor). Hayat güzel.
16 Temmuz’da bir proje için mülakatım vardı ama 15’i gecesi malum olaylar vuku bulunca, belirsiz bir tarihe ertelenmişti. Geçen gün arayıp, bugüne aktardılar, tatilde olduğumu belirtince de bir güzellik yapıp Skype üzerinden görüşme ayarlamışlardı. Buraya kadar her şey güzel.
Nihayet görüşme saati geldi çattı, ama tabii evrensel bir sorun olarak: video-konferans!
Görüntü iyi gibiydi, jüriyle el sallaştık, sonra meğerse sesim pek iyi iletilmiyormuş, mecburen görüntüyü kapattık (hmm, şimdi düşünüyorum da, belki de tipimi beğenmediler! 8) – ben onların sesini duyamıyordum, bu yüzden radyo misali, kendi kendime konuştum durdum. Hayırlısı artık ama 2-0 yenik başladık gibi oldu malesef. Halbuki dün okyanus ötesinden Turan’la deneme yapmıştık, mis gibi çalışmıştı ama Murphy Kanunu uyarınca bu da çok mantıklı – normalde çalışıp da ihtiyaç olunca çalışmaması (hatta çalışmamaktan daha beteri olan biraz çalışması)!
Dün gece kötü rüyalar gördüm. Önce ağabeyimin başına kötü bir şeyler gelmişti, sonra Barış’ın başına çok daha kötü şeyler geldi, ağladım durdum rüyamda. Ağabeyimi aradım, “böyle böyle olmuş… geçmiş olsun” dedim, “yok öyle bir şey, sen merak etme” deyince rüyada görmüş olduğumun farkına vardım, “o zaman Barış da iyidir” diye düşünürken, meğer Barış iyi değilmiş, ağabeyimle olan kısım rüya imiş, Barış kötüymüş. Ağlarken uyandım, meğer rüyada inception yemişim. Rahatladım artık o kadar karardıktan sonra ne kadar rahatlanabiliyorsa. Sonrasında Barış ve Efe ile bunun geyiğinden girip, nostaljisinden çıktık. Efe’yi bir aksilik olmaz ise bu akşam ya da en geç yarın görebileceğim ama Barış’ı çok özledim ben.
Balıklar bu sene -henüz- beni ısırmadılar. Dün bir dolu not alıp çalışmıştım, neredeyse hiçbir şey sormadılar (bir radyoya ne sorabilirsiniz ki?). Biraz buruğum ama ne yapalım. Birazdan denize gidiyoruz, hey!
